Αφού έγινε ο σεισμός το 1956 εδώ, σκίστην η γης και πήαν τα νερά στο βάθος, κατάλαβες;

© Φωτό: Δέσποινα Σπύρου

Οι βροχές και τα νερά που υπήρχαν τα παλιά χρόνια.

Δ: Αλλά ήβρεχεν τότε εκείνα τα χρόνια, ήβρεχε βρε παιδί μου. Απ` τον Οκτώβρη ήπιανε βροχές μέχρι τον Απρίλη. Βροχές! Πρασίνιζεν ο κόσμος, πήγαινε τα σιτάρια, τα κριθάρια εκεί πάνω, μπόι. Τώρα είναι ξεραΐλα. Δεν πηγαίνει τίποτι.

Γ: Έχουνε κατέβει και τα νερά.

Δ: Ναι. Εδώ όπου ήσκαβγες λιγάκι, υπήρχαν τα νερά, υπήρχανε.

Γ: Είχε τότε νερά να τρέχουν έτσι;

Δ: Ναι είχε, είχε. Εγώ είχα ένα χωράφι εκεί πάνω και ήσκαβγα εκεί δα ένα λακκάκι, ήτρεχε το νερό και πηαίναν τα ζώα, πίναν τα ζώα μέσα.

Γ: Σκέψου.

Δ: Αφού έγινε ο σεισμός το 1956 εδώ στη Σαντορίνη, Αμοργό, χάθησαν τα νερά. Σκίστην η γης και πήαν τα νερά στο βάθος, κατάλαβες; 

Γ: Α, τι; Από τότε λέτε ότι…

Δ: Ναι, ναι από τότες. Χάθησαν τα νερά, οι πηγές, κάτι βρυσούλες που είχεν παντού.

Γ: Άλλαξε το υπέδαφος.

Δ: Ναι. Μόνο το Μερσήνι κρατήθη πάνω εκεί που είναι μια βρύση.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ