Πηγαίνανε στις Μάκαρες και κουβαλούσε χταπόδια κοφίνια

Ψάρεμα με τη βάρκα που τη λέγαν Σούβλα

Ελ: Ο πατέρας μου ψάρευε πρώτα. Θυμάμαι στα μικρά μου χρόνια, είχαμε μια βάρκα μισάρικια, μαζί την είχανε τα δυο αδέρφια, ο πατέρας μου και του γέρο-Κώστα ο πατέρας. Την είχανε μισή-μισή και πηγαίνανε όλο με εκείνη στο ψαρεμα. Ε, μετά που γίναν τα παιδιά, μεγαλώσαν τα παιδιά της θείας της Μαρίναινας, πηγαίνανε πάλι με τον Αντώνη τον δικό μας στα ψαρέματα και απασχολότανε. Ο συγχωρεμενος ο άντρας μου μετά αγόρασε βάρκα δικιά του. Την είχανε βρει ο Μπαρμπερογιάννης στην Νάξο, την είχανε βρει στη θάλασσα και έπλευε κάπου. Από κάποιο καϊκι έφυγε, από κάποιο καράβι, ποιος ξέρει. Έτυχε να `ρτει εδώ και λέει, «έχω μία βάρκα και την πουλάω.» Τα συφωνήσανε λοιπόν με το συγχωρεμένο τον άντρα μου και την πήρε, την πήρανε. Η Σούβλα που λέγανε, αν την έχετε ακούσει καμιά φορά… Ο Μαραγκός την είχε πάρει και μετά την πήρε ο Κώστας, ο γιος του,  στην Αμοργό, την είχεν στην Αμοργό. Ακόμα υπάρχει και την έχουνε κάνει κότερο, ήτανε τόσο γρήγορο πράγμα. Αφού πηγαίνανε στα Χτένια, πηγαίνανε και ερχότανε με τα κουπιά. Πηγαίνανε στις Μάκαρες και κουβαλούσε  χταπόδια κοφίνια, στις Μάκαρες. Ώστε να ρθουνε από τις Μάκαρες που  σκοτείνιαζε. 

Η: Με το κουπί τώρα; 

Ελ: Είχε κάνει και πανί. Είχε πάει στην Αθήνα, είχεν αγοράσει το πάνι, το `χε κόψει ο ίδιος, το `χε ράψει ο ίδιος, το `χεν μοντάρει, όλα τα `χε κάνει ο ίδιος. Και πηγαίνανε και στα Χτένια και στις Μάκαρες και φέρνανε κοφίνια. Το βράδυ θέλουν να `ρθουνε πια σκοτεινά κάτω, θε` να μπουρίσουνε με την μπουρού, γιατί αλλιώς δεν είχαμε επικοινωνία. Πότε ερχότανε, πώς, να  ξέρωμε να… Κι είχα εγώ έτοιμους τους γαϊδάρους και έβαζα πάνω τα κοφίνια και πήγαινα κάτω, εκείνοι κοπανάγανε χταπόδια και τρίβανε, ώστε να παω εγώ. Καθόμουνα κάτω, περιμέναμε και μετά τα φορτώναμε. Είχαμε ένα σύρμα όπως ήταν μεγάλη η αυλή μας πριν, είχε σύρμα έτσι σταυροειδώς, και το φορτώνανε χταπόδια όλο και ξεραινότανε κι εκείνα τα πουλούσαμε τότε. Τ` αγόραζεν ο Χρήστος ο Φαζάκος που λέμε και ο Μιχαλάκης.