Ήταν οι γαλαρίες αυτές και ηδουλεύαν εκεί κόσμος, ήτονε καλά

© Φωτό: Δέσποινα Σπύρου

Τα μεταλλεία της Δονούσας και των Μακάρων

Η: Θείε εσείς για τα μεταλλεία τι ξέρετε;

Δημ: Έχω ακούσει ότι υπήρχαν και τα μεταλλεία εκεί και δουλεύανε και μερικοί ντόπιοι εκεί. Στον Κέντρο ήτανε, σε κάτι γαλαρίες.

Η: Ζούσατε εσείς όταν… `28 γεννηθήκατε, υπήρχαν ακόμα τα μεταλλεία.Δημ: Ναι, υπήρχανε, μέχρι το `39 υπήρχανε, και μετά μπήκεν ο πόλεμος και… Θυμούμαι εγώ που πήαινε ο κόσμος και δουλεύαν εκεί, ήμουν 11 χρονώ. Δεν ξέρω κι εγώ τώρα πώς ήτον τα μεταλλεία, ήταν κρατικά ή… . Αυτοί που είχαν έρτει, τα αφεντικά ας πούμε, ήτονε ξένοι, μάλλον ήτονε Αθηναίοι κι ήταν κι ένας Γερμανός. […] Κάπου ανήκανε αλλά δεν το `χουμε ερευνήσει αυτό το θέμα κι έπρεπε να το ερευνήσωμε, ας πούμε. Μόνο ο Κώστας αυτός εδώ θα ξέρει κάτι, γιατί ήτον και μες στα χωράφια του εκεί στον Κέντρο, αυτουνού ήτον τα χωράφια όλα. Των Κωβαίωδων και του Πράσινου, του Πράσινου του Ψεύτη εδώ. Ήταν οι γαλαρίες αυτές και ηδουλεύαν εκεί κόσμος, ήτονε καλά. Γιατί και πριν αυτά υπήρχεν κι άλλο ένα νταμάρι στις Μάκαρες που βγάλαν μάρμαρο, πλάκες, […] ξέρω γω τι και πηαίναν και κει και δούλευαν οι από δω. Ήταν κάτι αφεντικά κι από κει από την Αθήνα, ένας Αριστείδης, ένας Γιάγκος. Το θυμάμαι αυτό γιατί με `παιρνε και μένα ο πατέρας μου στις Μάκαρες για να μαζεύω αλάτι τα καλοκαίρια. Ήμουν παιδί, ήμουνα σχολειό, το `35, `36, `37 ας πούμε, αλλά ηπήαινα εγώ στην αλατσαριά, που λέμε, κι μάζευα ένα καλάθι αλάτι κάθε μέρα και το `φερνα κάτω. Άμα ερχόμασταν το Σαββάτο, έρχουντον εδώ όλοι, ήτον καμιά τριανταριά-σαράντα εργάτες με δυο λατίνες, ήταν οι βάρκες μεγάλες, πααίναν και παίρναν τους ανθρώπους άμα ήταν καλός καιρός, και τη Δευτέρα πάλι το πρωί πηαίναν πέρα. Από κει πηαίναν οι βάρκες στη Μουτσούνα και φέρνανε τροφές, ψωμιά, είχε φούρνο στη Μουτσούνα, πηαίναν εκεί. Είχανε χτίσει εκεί μια σαράδα σπίτια, έτσι πρόχειρα, με μάρμαρα, και είχε καθένας ένα σπιτάκι. […] Είχε έτσι παραπάνω ένα μεγάλο κτίριο που ήτονε σιδηρουργείο, κει στομώναν τα εργαλεία.