Λοιπόν κι αρχίσαμε το βιολί, εγώ μαγνητοφωνούσα
Η ηχογράφηση της κασέτας
N: Είχαμε έρθει από Αμερική, τότες ήμουνα τέσσερα χρόνια στο εξωτερικό και είπαμε… […] Ήταν και ο Σπύρος ο Μαρκουλής, ήταν ο συχωρεμένος ο Νικόλας ο Μαρκουλής της θείας του Ρηνιού. Ε, τότες είμαστε νέοι και τα βιολιά υπήρχαν εδώ. Μπαρμπα-Λιας, ο συχωρεμένος ο Σπηλιώτης ο Σκοπελίτης, ο Γιαννάκης, κι εκείνος συχωρεμένος με το μπουζουκάκι του, έπαιζε ωραίο μπουζούκι. Ε, κι όλο ηθέλαμε κάτι να ακούσουμε. Λέμε λοιπόν… Βρεθήκαμε πέρα στου Μπαρμπα-Λια το σπίτι εκείνο το βράδυ. Η ηχογράφηση έγινε πέρα στης θείας της Ελένης το σπίτι, στου Μπαρμπα-Λια…
Η: Ποια ήταν η θεία η Ελένη;
N: Η γυναίκα του Μπαρμπα-Λια, του Σπηλιώτη η μάνα. Λοιπόν, ο Γραμματικός εκεί και εγώ είχα φέρει ένα μαγνητόφωνο μεγάλο τότες για…
Η: Το `χατε φέρει από Αμερική;
Ν: Ναι. Κασετόφωνο σπέσιαλ να πούμε, ν` ακούμε κασέτες τα νησιώτικα, και μαγνητοφωνούσε κιόλας. Το σήκωνα εγώ στον ώμο, πήγαμε ένα βράδυ πέρα, πιτσιρίκια όλα, ο Ηλίας ο Σκοπελίτης του Γραμματικού, μικρός, 15-16 χρονώ να `τανε, δε θυμάμαι ακριβώς, αλλά μικρά παιδιά, και αρχίσαμε και έπαιζε ο Μπαρμπα-Λιας το βιολί. Άρχιζε ο Μπαρμπα-Λιας κι έπαιζε, ο πατέρας του Γραμματικού, ο Μπαρμπα-Λιας, ο μόνος βιολιτζής που υπήρχε στο νησί και μετά ο Σπηλιώτης που ήταν στην Αθήνα πιο πολύ κι όποτε ερχόταν έπαιζε κι εδώ. Λοιπόν κι αρχίσαμε το βιολί, εγώ μαγνητοφωνούσα.
Οι γάμοι στα παλιά χρόνια. Το γλέντι γάμου του Βαγγελιού.
Ο Μπαρμπα Λιας ο βιολιτζής. Γλέντια μετά τη δουλειά. Κρασιά.
Οι χοροί των πανηγυριών. Γλέντια στον καφενέ. Η λειτουργία του ως γραφείο της Κοινότητας και χώρος για τον ασύρματο.
Οι οικογένειες της Μεσαριάς. Ο λυράρης. Τα γλέντια. Η μαμή.