© Φωτό: Δέσποινα Σπύρου

Χρονολογία κατασκευής λιμανιού και άφιξης ρεύματος. Η πρώτη τηλεόραση

Δημ: Το ρεύμα στη Δονούσα πρωτομπήκε το `83[…], 1983. Το `86 έγινε ο μόλος.

Λάρα: Την πρώτη τηλεόραση τη θυμάστε εσείς πότε ήρθε;

Δημ: Και η πρώτη τηλεόραση ήρθε με μηχανή, με βεζινομηχανή. Την έφερε ένας γαμπρός μου, μια του πατέρα του και μια του πατέρα μου. Δύο τηλεοράσεις, μια ήταν από δω την πλευρά και η άλλη ήταν απέναντι. Με βεζινομηχανή. Και τότες μάλιστα ήταν ο Άγνωστος Πόλεμος, ένα έργο τότες, το σήριαλ εκείνο και τρέχαν όσοι… οι μισοί… αλλά οι περισσότεροι ερχόταν σε μας, ήταν πιο κοντά εδώ. Γέμιζε το σπίτι μέσα, για να δούνε τον Άγνωστο Πόλεμο. Αυτό ήταν μέσα στο εξήντα τόσο, τη δεκαετία του `60 βέβαια.

Η ενημέρωση γινότανε αν ερχόταν κανένα καΐκι. Ε, και μαθαίνανε έτσι, ο ένας με τον άλλον

Η ενημέρωση για τα γεγονότα. Το πρώτο ραδιόφωνο

Ηλ: Εσείς τώρα, ενημερωνόσασταν για τις εξελίξεις; 

Δημ: Εδώ πέρα;

Ηλ: Ναι.

Δημ: Όχι, όχι, δεν ενημερωνόμαστε τίποτα. Ε, όταν πρωτοήρθε ένα ραδιόφωνο με μπαταρίες υγρές, τρέχαν όλοι να μάθουν, ν` ακούσουνε, να πει τίποτα.

Λάρα: Θυμάστε πότε ήταν αυτό; 

Δημ: Ε, αυτό ήτανε μέσα στο `49, εκεί χάμω.

Λάρα: Και ποιος το έφερε; Η κοινότητα εδώ;

Δημ: Όχι, όχι, το είχε μάλιστα ένας ο οποίος δε ζει τώρα, Μαρκουλής Χρήστος.

Κατ: Ο Φαζάκος;

Δημ: Ναι. Ε, μετά… πήρε κι ο πατέρας μου, είχε με υγρές μπαταρίες ένα τόσο ράδιο.

Λάρα: Το πρώτο ραδιόφωνο πού το βάλατε; Σε καφενείο ή σε σπίτι; 

Δημ: Στο σπίτι, στο σπίτι, δεν ήταν σε καφενείο. Ο καθένας ενημερωνόταν, ας πούμε, μέσα από το… Και ακόμα υπήρχε αυτή η μουσική που υπάρχει και τώρα ακόμα, τα κουδουνάκια που λέγαμε. «Α,» λέγανε κάποιες γυναίκες, «άμα τ` ακούς αυτά τα κουδουνάκια δεν είναι καλό.»

Λάρα: Ποια κουδουνάκια;

Δημ: Είχε μια μουσική εκπομπή το ραδιόφωνο το κρατικό τότες, και την επαναλαμβάνουν και κάπου-κάπου, έτσι με κάτι…[…] Καμιά φορά που το βάζει στις 28 Οκτωβρίου; Σαν εμβατήριο είναι, που μιλάει ο εκφωνητής και λέει, ότι «Μέχρι τώρα αυτή τη στιγμή μίλαγε ο ελληνικός σταθμός, από δω και πέρα πέφτει σε γερμανικά χέρια» κι έβαζε και τη μουσική αυτή. Τέλος πάντων, η ενημέρωση γινότανε αν ερχόταν κανένα καΐκι, γιατί επειδής εδώ το νησί είναι άγονο και είναι πάντα πέρασμα για τη Μέση Ανατολή, όλα τα αυτά με φουρτούνες και με αυτά προσεγγίζανε σκάφη εδώ πέρα, ε και μαθαίνανε έτσι ο ένας με τον άλλον.

Λάρα: Δηλαδή από το πρώτο ραδιόφωνο που λέτε γύρω στο `49 -`50, μαζευόταν ο κόσμος ν` ακούσει ειδήσεις εκεί; 

Δημ: Ε, ναι μαζευόταν στα σπίτια σε αυτά, μαζευότανε.

Λάρα: Α, μετά φέρανε κι άλλοι;

Δημ: Ε, μετά φέρανε κι άλλοι. Ε, ήταν πια το μέσο ενημέρωσης.

Λάρα: Δηλαδή στον πόλεμο δεν είχατε εδώ κάποιο ραδιόφωνο, να μαθαίνετε τι γινότανε;

Δημ: Όχι, όχι. Όχι τίποτα. Πού να μάθεις; Με τίποτα. Ό,τι δηλαδή… αν ερχόταν καμιά βάρκα από Νάξο, από αυτά, ν` ακούσεις κάτι.