© Φωτό: Δέσποινα Σπύρου

Κατοχή. Επίταξη.

Σ: Ερχόντουσαν οι Ιταλοί και κάνανε επίταξη.

Ε: Κάνανε επίταξη και μαζεύαν των ανθρώπων τα ζώα.

Σ: Ερχόνταν επίταξη οι Ιταλοί. Οι Γερμανοί δεν ερχότανε.

Ε: Αμοργιανοί γνωστοί μας. […] 

Σ: Γερμανοί δεν περάσανε. Έλληνες, Αμοργιανοί ήταν αυτοί.

Ε: Ο Νικολάρας ο ένας που είναι ακουστός […] και κάτι άλλοι. Ερχόταν εδώ κι επιτάζαν των ανθρώπω` τα ζώα. Θελώ και μη θελώ, φέρτο. Δεν το φέρνεις… Είχε μπαστουνιάρη, βάλαν τις Ιταλούς. Ηταν η μάνα μου κι είχε μία μάντρα παιδιά κι η μάνα μου, μεγάλη οικογένεια και μεις, και είχε κάνει μελίπαστους στο καλάμι, ξερούς κολιούς, η μάνα μου, ξερούς κολιούς στο καλάμι, τα λέαμε μελίπαστα. Και την ώρα που ήρτε, ας πούμε, που τα ΄δε, της λέει, αυτός που σου λέω ο Νικολάρας, «Πού τα βρήκες αυτά;» Λέει η μάνα μου, «Ε, ο άντρας μου λέει πήγε σ΄ ένα καΐκι, και του τά ΄δωσε.» «Αμέ», λέει, «αμέ το καΐκι του τα ΄δωσε!» και καλά ότι τα ΄πιασε εκείνος με άλλο τρόπο. «Όχι», λέει, «ένα καΐκι τα ΄δωσε του…» Αφού είδε λοιπό τα παιδιά οι Ιταλοί, που ΄τανε ξένοι ας πουμε οι Ιταλοί, λένε «Όχι, άστα, άστα, άστα να τα φάνε, έχει πίκουλα», λέει, «πολλά, πίκουλα.» Εκείνος ήθελε να τα πάρει τα μελίπαστα. Οι Ιταλοί όμως όχι, τα παιδιά τα λυπότανε. Όχι. λέει, «Όχι, έχει πίκουλα», τα παιδιά τα λέγανε πίκουλα, «πίκουλα», λέει, «πολλα, όχι όχι», δεν τα πήρανε. Δεν τον ηφήσανε οι Ιταλοί το δικό μας. Γνωστός αυτός ήταν χασάπης, ερχόταν εδώ κι έκανε και κρέατα. Πολλοί τον κυνηγούσανε μετά, δεν τον ηθέλα ούτε να τον εβλέπουνε. Τον ηδιώξαν και δεν τις επήρανε τις κολιούς, που τις είχε η μάνα μου για τα παιδιά κάνει μελίπαστους στο καλάμι. Γιατί δεν υπήρχαν τότες ψυγεία, να βάλεις ψάρι και τέτοια. Τα κάναμε ξερά, τα κάναμε σαρδέλες. Τα ψυγεία είναι τώρα, πόσα χρόνια είναι που έγινε ο δρόμος και ηβάλαμε ψυγεία, δεν είχαμε τίποτα. Ήτανε μεγάλη ταλαιπωρία, άστα, άστα.

Το καλό μας ήρθε, που η κατοχή τότε μας έδωσε τα ψάρια, πολύ άφθονα ψάρια

Κατοχή. Ψάρια και χόρτα

Σ: Το καλό μας ήρθε, που η Κατοχή τότε μας έδωσε τα ψάρια, τα ψάρια. Πολύ άφθονα ψάρια.

Ε: Ψάρια και χόρτα.

Σ: Λες και ο Θεός εδώρισε το ψάρι άφθονο, άφθονο. Πολύ ψάρι!