Εμείς τρώαμε τότες το κρίθινο ψωμί και νομίζαμε πως είναι παντεσπάνι που λένε
© Φωτό: Δέσποινα Σπύρου
Το ζύμωμα του ψωμιού
Λ: Ψωμάκι ζυμώνατε μια φορά τη βδομάδα;
Φ: Ε, ανάλογα.
Α: Ανάλογα την οικογένεια. Εμάς το σπίτι το δικόν μας, ο συχωρεμένος ο πατέρας μου που ΄μαστε παιδιά, το καλοκαίρι λόγω ότι υπήρχανε τα φρούτα, τα διάφορα σταφύλια, φραγκόσυκα, σύκα, ντομάτες ξέρω γω, δεν τρώαν πολύ ψωμί και ζυμώναμε κάθε δέκα μέρες. Το χειμώνα που δεν υπήρχαν τα διάφορα, να φάμε κάτι άλλο τέλος πάντων, και ασχολούμαστε, να πούμε, μόνο με το ψωμί και με το φαΐ που θέλει να μαγειρέψει, κάθε οχτώ μέρες εζυμώναμε, κάθε οχτώ. Αλλά είμαστε βέβαια οχτώ άτομα μες στο σπίτι, έξι παιδιά.
Φ: Τα ίδια είμαστε κι εμείς.
Λ: Το ψωμί κρίθινο ήτανε;
Α: Καταρχήν ναι, καταρχήν κρίθινο […], ε ύστερι μάθαμε το σιτάρι.
Λ: Δεν ήτανε καλό όμως το κρίθινο τόσο ε;
Φ: Ωραίο ήτανε […].
Α: Καλό ήτονε.
Φ: Ε έτσι κι έτσι. Στην Κατοχή ήτανε… […]
Α: Εμείς το τρώαμε τότες και νομίζαμε πως είναι παντεσπάνι που λένε.Φ: Φαΐ να ήτανε!
Κανόνες ποτίσματος στα περιβόλια. Η δίκη στην πηγή. Ιστορίες για νεράιδες στη βρύση.
Η φουβού. Το γάλα της μάνας. Η παρασκευή του καφέ.
Η ζωή και οι δουλειές στη Μεσαριά. Ζευγάρισμα χωραφιών και μελίσσια.